مدح و ولادت امام محمد باقر علیه السلام
الا که غرق در انوار ذوالجلال شویم هلال ماه رجب سر زده، هـلال شویم کــمـال یــافــتــۀ قــلــۀ کــمـال شـویـم هـماره خـاک قـدوم عـلـی و آل شویم مـه تجلّـی حُسن و جمال لم‌یزلی است خجسته باد که ماه محمّد است و علی است مهِ نماز و قیام و دعا و ذکر و سجود مـه وصـال خــداونـدگــار حــیّ ودود مه چهـار ولادت ز چار رکـن وجـود مـه مبـارک لـبـخـنـد مـهـدی مـوعـود مه نـزول کرامـات خالـق ازلـی است ولادت دو محمّد، ولادت دو علی است طلوع این مه فـرخـنده می‌دهـد خبری که سر زد از افق عزت و شرف قمری و یا ز دامن دریـای معـرفـت گـهـری خـدا به حضرت سجاد داد گـل‌پـسری که گل، زبان ملک ریختند در قـدمش اگر غـلـط نکنـم مـدح انبـیاست کمش زهی که فاطمه؛ بنت حسن؛ حسن‌زاده بـر آفــتـاب خــدا، مــاه انـجـمـن زاده بگو که وجـه خـداونـد ذوالـمنـن زاده و یا که نـخـلـۀ تـوحـیـد، یـاسمن زاده بهـشـت حضـرت سجـاد، لالـۀ رویش حسین بـوسه زند بر جـمـال دلجـویش درود اهـــل ولا بــر شــب ولادت او سلام داده رسـول خـدا به حضرت او سپـاه عـلـم کشیدند صف به خدمت او عنایت و کرم و لطف و جود، عادت او سحابِ یکسره بارنـدۀ عـلوم است این محیطِ نور و شکافندۀ عـلوم است این تمام عـلم ز دریـای فضل اوست نَمی تمام جود ز یک بذل دست او کـرمی تـمـام ملک خـداونـد بـهـر او حـرمـی تمام دهـر ز عـمـر عزیز اوست دمی به نقش صورت او صورت‌آفرین نازد به زهد و طاعت او زین‌العابدین نازد به ماه عارض و حسن و جمال او صلوات به حُسن خلق و به حُسن خصال او صلوات به مام و باب و به آباء و آل او صلوات به علم و دانش و فضل و کمال او صلوات چنان به پاسـخ دشنام، خُلق او نیکوست که خصم می‌شود از فیض یک نگاهش دوست امـیـر عـالـم و بیل رعیـتیـش به دوش به شوق زمزمه‌اش عرشیان سراپا گوش زند ز منطق او بحر علم و دانش جوش صدای «یارب» او از ملک ستاند هوش درود شخص پـیـمبـر نـثـار بـاد بر او سـلام حـضرت پـروردگـار بـاد بر او بیا و روی ارادت ببـر در این درگـاه حوائجت هـمـه از باقـر‌العـلـوم بخـواه سـلالـۀ دو عـلـی، نـور چـشـم ثـارالله دهد به دیدۀ «جـابر» شفـا به نیم نگـاه چو چشم اوست همان چشم خالق دادار به یک نظاره برآرد گل از شرارۀ نار ولایتش سنـد و ثبت دین کـامل ماست گـِل مـحـبـتـش آدم کـنـنـدۀ گِـل مـاست به روز حشر ولایش تمام حاصل ماست مزار او نه به خاک بقیع، در دل ماست زهـی کـرامت آن شهریــار عـالــم را که برگـزیـده به مدح و ثـناش میثم را |